شکل‌گیری و استقرار شوراهای اسلامی در مناطق مختلف شهری و روستایی با رأی مستقیم مردم، یکی از بزرگترین افتخارات نظام اسلامی ایران در تحقق عینی مردم‌سالاری دینی، تقویت نهادهای محلی و مدنی است و باید از آن به‌عنوان نقطه عطف پیوند بین مردم و حاکمیت یاد کرد.
اعتماد به مردم و واگذاری امور آنان به خودشان، موضوعی‌ مهم است و باید در امور اجتماعی و البته مطابق با چارچوب‌های قانونی، امور به شوراها سپرده شود چراکه شوراها برآیند اجماع و عقل جمعی و نهادهایی به شمار می آیند که موجب ایجاد همگرایی و احساس مشارکت بین آحاد مردم می شوند.
معتقدم شوراها را باید تبلور عینی و عملی تعامل و همراهی سازنده مجموعه مدیریت محلی با کارگزاران نظام در نیل به توسعه پایدار و متوازن دانست و بایستی برنامه ها در این حوزه و بر مبنای دو مولفه پایداری و توزان، تدوین شود.
بر این باور هستم که در گام نخست؛ باید تلاش کنیم فرهنگ تصمیم جمعی را ترویج دهیم؛ رویکردی كه مي‌تواند سرآغازي براي گسترش مشاركت عمومي در فعاليت‌هاي اجتماعي باشد.
شوراها به مثابه پارلمان هاي محلي، فرصتی براي بهبود و ارتقاء سطح كمي و كيفي خدمات شهر، بخش يا روستاها هستند كه با خرد جمعي و تكيه بر دانش و آگاهي نخبگان، پيش می‌روند.
 مردم به درستی خواستار رفع مشکلات خود می‌باشند و شوراهای اسلامی شهر و روستا به عنوان بازوان قوی حاکمیت و دولت ، می‌توانند و بایستی در این راستا تأثیرگذار باشند.
کمتر از دو ماه دیگر، انتخابات ششمین دوره شوراهای اسلامی شهر و روستا در کشور و نیز استان گیلان برگزار می شود؛ انتخاباتی که هم در توسعه و هم افزایش مشارکت مردم در عرصه تصمیم‌گیری شهری و روستایی، دارای اهمیتی بسیار است.
مشارکت حداکثری مردم در انتخابات شوراها، تضمین‌کننده ورود افرادی کارآمد و متخصص در امر تصمیم گیری رتق و فتق امور شهرها و روستاهاست و تأثیر این تصمیم‌گیری‌ها، به طور مستقیم به مردم بر می‌گردد.
تبیین این مهم برای همگان، امری مورد تاکید است چراکه انتخاب افراد توانمند و دارای صلاحیت ، بطور قطع، در کاهش مشکلات شهری و روستایی اثربخشی دارد.